همون عصر غمگین همون عصر دلگیر
همون لحظه ی دور همون لحظه ی دیر
همون عصر خاموش غریب و غم انگیز
وداع تو و من تو اون عصر پاییز
چشات غرق خون بود نگاهت هراسون
صدات بی رمق بود حضورت پریشون
تو دستاتو آروم گذاشتی تو دستم
همون لحظه بغض گلومو شکستم
به من آروم آروم بریده بریده
میگفتی که فصل جدایی رسیده
منم مات و مبهوت نگاهت میکردم
تو فهمیده بودی که دنیای دردم
همون لحظه بود که من از غصه مردم
قدم هاتو وقتی میرفتی شمردم
به من آروم آروم بریده بریده
میگفتی که فصل جدایی رسیده
منم مات و مبهوت نگاهت میکردم
تو فهمیده بودی که دنیای دردم
همون عصر غمگین همون عصر دلگیر...
