من و از اين نبودنت نترسون
من و ببر به كوچه هاي بارون

به خاطر غرور هر دوتامون
روزهاي سخت و بر نگردون

يه حسرت كه تا عبد باهامه
روزهاي و كه با تو سر نكردم

تحمل نبودنت عذابه
كاشكي ميشد كه بي تو بر نگردم

برو ولي مراقب خودت باش
مراقب دلي كه عاشقم بود
غمم يه تكيه گاه ساده مي خواست
يه شونه اي كه وقت گريه كم بود

برام سخته كه يادت نيست
يه روز اين راه و با هم شروع كرديم
تو يادت نيست چه چيزهاي و با هم ارزو كرديم

برام سخته به اين زودي
فراموشي رو يادت داده تنهايي
ولي هر جا بري باز هم شبهايي كه دلم ميگيره اينجايي

برو ولي مراقب خودت باش
مراقب دلي كه عاشقم بود
غمم يه تكيه گاه ساده مي خواست
يه شونه اي كه وقت گريه كم بود ...