همه لفظ میان در حدِ زیاد
ولی ساکت میشن
پایِ عدد که بیاد
زر مفته و هر کی شعر گفته
میدونی که براش سند نمیخواد
یکی زیرآب میزنه
خودش رو آب بمونه
انقد فک مشغوله
شاید سوراخ شه جونه
صبح در میاره ادا تنگا رو
ولی توو دماغی میره
بالا شبا سنگا رو
خوبتو میگن بدتو میخوان
تولدتو نه ولی خطمتو میام
از اون دور هم
فقط عکستو میپان
اینا نعشه ی یه پُکَن و مستِ دو لیوان
خلاصه که اوضاع قاراش میشه
هر کی اَ راه میرسه
سریع داداش میشه
میگه میاد کارو انجام میده
ولی میزنه زیرش و
مثِ برجام میشه زاخار
دورِ هم میشن سیبیلا جمع
نه نمیاد تکیلا کم
خیلی کولن و بیخیالن
کسی نمیبَره شیتیلارم
همه لارجن
اما باجم بنده توو جمعَم
همه شاخن
اما گاون نه نمیفهمن
مونتیگو، تونی یه یو
اوجی هِیزو
کلی چَکو فوری سکو
بپا میای با ما نکنی تو اودی یهو
تنها بیا نیار اون رفیقای اوبیتو
اینجا دیگه هر چی
گنگ بود با ماهاست
ونکورتا دالاس
و کانکون باهاماست
برّه ای تووی گله ی گُرگا
یه باختِ سنگینی لا دره ی بردا
رد بشی از سدِ یه دنیا
تیکه بزرگت مزه ی وودکامه
دست گرفتیم هر جا یه کارو
سنگین چیدیم همه برنامه ها رو
همه دوس دارن سرمایه دارو
آره باور کن همه حرفایِ ما رو
همش راسته و بلوف نی
باس بیای زیرِ ماها
میخوای کلفت شی
دورِ هم میشن سیبیلا جمع
نه نمیاد تکیلا کم
خیلی کولن و بیخیالن
کسی نمیبَره شیتیلارم
همه لارجن
اما باجم بنده توو جمعَم
همه شاخن
اما گاون نه نمیفهمن
اشتباهات نوکِ زبونشونه
درستیاتو کامل دارن میپوشونن
وایسادن کنارِ گود
زِر زِر و غر غر
صبح تا شب موش میدوئونن
بهشون حال بدی
جو میگیرتشون و یه دیس حال
توو سرت میکوبونن
میگن حقِ ما بنزه
بذاری زیرِ پاشون
صفحه کلاژ اتوماتو میسوزونن
تو میخوای بهشون خوش بگذره
همه فکرِ اینا اینه
که باهات طرف شن
چون نمیخوان بالا بری
خودِ خرشون قراره
توو همکف تلف شن
تمام زوری که دارنو بزنن
ممکنه منها “خف” خفّن شن
ادبیاتشون نظرات و قصه
ریاضی که میشه عدداشون صفره
دورِ هم میشن سیبیلا جمع
نه نمیاد تکیلا کم
خیلی کولن و بیخیالن
کسی نمیبَره شیتیلارم
همه لارجن
اما باجم بنده توو جمعَم
همه شاخن
اما گاون نه نمیفهمن
هر کی رسید گفت با ماست
ولی باید بشه دلا راست
اگه اینجاییم خدا خواسته
حرف حرفِ این دلاراست
ویلسون، اِم جی، مونتیگو
حرف مفته
