پالتويِ مردونتو ميپيچي دورم
اين شروع قصه منو تو ميشه
پيچ كوچه رو كه رد ميكني سهمم
يه اتاقو يه شبه دو در دو ميشه

من تو حبس اين اتاقم آخه اينجا
پُر ديوارِ و هيچ دري نداره
قبل تو كسي سراغ من نيومد
بعدتم اينجا كسي پا نميذاره

كي ميگه رفتن تو پايان قصهَ س
رفتن تو تازه آغاز جنونه
رفتن تو عكس يك زن پشت شيشهَ س
كه بايد يه عمرو منتظر بمونه

ميري و دور ميشي و چيزي نميگي
عربده هاي منم ميپيچه تو هم
توي آتيشمو ميسوزمو اما
هرچي ميسوزم نميتونم بميرم

تو چه غمگينانه كوچ ميكني از من
من چه عاجزانه ميكوبم به شيشه
من يه شاخه ميشمو تو يه پرنده
اين شروع قصه منو تو ميشه

كي ميگه رفتن تو پايان قصهَ س
رفتن تو تازه آغاز جنونه
رفتن تو عكس يك زن پشت شيشهَ س
كه بايد يه عمرو منتظر بمونه