از غمت ابری نشسته کُنجِ دل
چشمِ بیمارِ مرا تر می کند
من تو را یا تو مرا گم کرده ای
این سوال، حالم را بدتر می کند
اینکه یارت بودم و یارت شد او
نفرتم را از تو بیشتر می کند
اولین بار است که خورشیدِ غروب
حسِ دلتنگی را کمتر می کند
قلبِ من را غصه پرپر می کند
با خیالَت روز و شب سر می کند
بعد از آن فصلِ بهارِ عاشقی
این زمستان را که باور می کند
قلبِ من را غصه پرپر می کند
با خیالَت روز و شب سر می کند
بعد از آن فصلِ بهارِ عاشقی
این زمستان را که باور می کند
گفته بودی دستِ تقدیر است و بخت
حسِ من فکرهای دیگر می کند
دستِ تقدیر دیدمَت با دیگری
او دروغِ عشق از بَر می کند
این جفا و بی وفایی را فقط
آدمِ بی دین و کافر می کند
دل شکست و من شکستم پیشِ دل
عشقِ اول، عمرم آخر می کند
قلبِ من را غصه پرپر می کند
با خیالَت روز و شب سر می کند
بعد از آن فصلِ بهارِ عاشقی
این زمستان را که باور می کند
قلبِ من را غصه پرپر می کند
با خیالَت روز و شب سر می کند
بعد از آن فصلِ بهارِ عاشقی
این زمستان را که باور می کند
