ای خسرو خوبان نظری سوی گدایان کن
رحمی به من دل شده بی سر و پا کن

زدست یارم چه ها کشیـدم
بجز جفایـش وفا ندیـــدم
نه همزبانی که یک زمانـــی
به او بگویم غم نهانــــی

نه اهل دردی نه غمگساری
زمن بپرسد غم که داری
رحمی به من دل شده بی سر و پا کنا