تو همین کافه همین میز
دو تا فنجون چای و لاته
شروع تپش های قلبی
که هنوز درگیر چشاته
فقط این که روبه روته
میدونه قدر نگاتو
بوی اون عطر زنونه
قدرت جذب صداتو
فقط یه ادم عاشق
میتونه اینو بفهمه
تو دلش اگه که جا شه
انگار این دنیا باهاشه
تو همین کافه باید
مچ این دوری و خم کرد
با یه فال قهوه ی ترک
تکلیف عشقو روشن کرد
تو همین کافه باید
عاشق این زندگی شد
روی بوم عاشقی
قلم زد ، همیشگی شد
کاشکی تکرار بشه هر روز
این قراره کافه تجریش
باز همین جمعه صبح و
همه روزای بعدیش
