ز من می گریزی، سرابی مگر
به کامم نگردی، شرابی مگر
تا کی ز پی ات گردم به جهان
تا کی ز غمت نالد دل و جان
نتابی به بختم گرم اختری
نمانی به شامم شهابی مگر
تا کی تو زنی آتش به نهانم
پریزاد قصه های منی
سبب ساز غصه های منی
در خیالم شب ها
بینمت چون رویا
ندیدم در آدمی و پری
کسی همرنگت به جلوه گری
خرامان بر من چو می گذری
بگیری کاش از دلم خبری
ندیده ام نشان ز یاریت
رسیده ام به جان ز یاریت
