گفتی به کجا چنین شتابان
ای کهنه‌سوار این بیابان
گفتم به خیال باغ و باران
هم‌خانه‌ی من خدانگهدار

دردی‌ست میان استخوانم
حرفی‌ست که مرده در دهانم
سنگین و تهی‌ست جامه‌دانم
غم‌خانه‌ی من خدانگهدار

ای دلهره‌های روز دیدار
ای کوچه‌ی خاطرات بسیار
ای سایه‌ی بوسه روی دیوار
ای خانه‌ی من خدانگهدار

روزی که بیاورد بهاری
بر شاخ تکیده برگ و باری
ای‌کاش مرا به خاطر آری
گل‌خانه‌ی من خدانگهدار

ای بوی گلاب و خاک نم‌دار
ای قالیِ رنگ‌رنگ گلدار
ای ساز نشسته کنج دیوار
ای خانه‌ی من خدانگهدار



سارا سعید
کوچ