(Verse 1)
هیچ وقت کمکی نبوده واسه راهه من/تو این مسیر یه تازه واردم
خیلی سخت مسیرمو پیش بردم/از هرکی فک کنی نیش خوردم
زندگی دردو رنجه،کاش بشه بگذره زمان/یکسره الان
خیلیا میخواستن که رو پام نباشم/پس بفهم که روزام شباتن
از خودمه،فک نکن با این غصه ها میشکنه دلم/بیشتره گله ام
تو محکم باش،بزا سختگیری کنه/زندگی تن تورو زخمی میکنه
خیلی وقته بدهکاره خونوادمم/پشتم مثل کوه مادرم
با همینا تو جاده تخته گاز میرم/بی پولی و دقدقه سخته،راستی من

(Verse 2)
بم بگو چرا مروارید اسیره صدفه/درد گم شدن تو مسیره هدفه
با تیغ سرنوشت برش خوردم/به سمت سختی ها یورش بردم
که فک نکن میشه جوون تر دیدش/این قصه ی زندگی همون مردیه
کاش بدونی چه دردایی تو دلش داره/دهنشو واسه حرف زوده بشکافه
هرچند درده مسیر کشنده بوده/اما بزا چراغ امید روشن بمونه
جنگ واسه فرداها مسیره من اینه/تو این جاده عقل وسیله همه نی
چه شکلیه بره تو تصویره زندگی/میگی غلط میری،پس میشه بم بگی
زندگی اینه،یعنی قبیله یه نفره/فک نکن تنهاییم بی دلیله،به نفعمه