خارش گزنه
سوزش ش ش ش
نبودن تورو کم نمیکنه
بیشتر چیدنت چیه
وقتی من به شاخه وصلم
بین بوته های سبز
با لباس سرخ استتار کردم
از گوشه ی چشم
سرک کشیدم دیدم دندونات
روی تن آلوچه
شمشیر کشیدن
پس من چی؟ چی چی چی
چیزی از قصه های خورشید
کم نمیشه
اما چرا وقتی
تو وجود من رو مکیدی
من تبدیل به نوح شدم؟
مگه خورشید پر رنگ تر شد؟
مگه قصه ها بیشتر شدن؟
گفتی رو بلندترین
ساختمون های شهر
نوک آنتن های
مخابره خونه بساز
منتظر بارش بمون که
زمین و زمان
قرار سیاه بشه
گفتم قرار ما چی؟
گفتی هرجا باشی
همونجا قرار ماست
پس قرار به شاخه ی
جدیدی وصل باشم
و میوه ی انتظار بدم
شروع به مکیدن
خاطراتت میکنم
تا تو فاش بشی


صفیر
منتظر