هر چی که من گفتم ازت
تصویر داره خود به خود
یک آن تماشا کردمت
هر چی گفتم شعر شد

اول ندیدمت
انقدر حرف زدیم
که عاشقت شدم
از بس شنیدمت
نزدیکتر شدی
پرسیدم عاشقی
چیزی نگفتی
من تازه دیدمت

گفتی جهان یعنی
یک ثانیه جنون
بین تو و خودم
من بغض کردمو مبهوت
عمق این دنیای تو شدم

تو چهل سالگی
از مرز بچگی من با تو رد شدم
پیشم نشستی
من راه رفتنو تازه بلد شدم

اول ندیدمت
انقدر حرف زدیم
که عاشقت شدم
از بس شنیدمت
نزدیکتر شدی
پرسیدم عاشقی
چیزی نگفتی
من تازه دیدمت

هر روز تازه‌ای
یا چشم من هنوز
درگیر عادته
کاری نمیکنی
جذابتر شدن
انقدر راحته

هر وقت مبهمی
باید سکوت کرد
باید فقط شنفت
هر وقت ساکتی
یعنی به غیر شعر
چیزی نمیشه گفت


روزبه بمانی
اول ندیدمت