میخوام از یه جایی بت بگم
که یه کتاب بی
نهایت صفحه س
ترمینال جنوب
اونجا که آدمای
غریبه توشن همسفر
کش میاد غروب
به نگاه سربازی که
بلیط یه شهر تو دستاشه
اختیار
حقوق
به نگاهش پشمه
آه
یه زن مُسن
با عصای چوبی کنده کاری شده
با نگاهی که آلوده به بغضه
میپرسه \"پسرم کدوم
اتوبوس میره پابوس؟\"
میگم \"بشین مادر
صدات میکنه خودش\"
از دخترش که سرطانیه میگه
از پسرش که سربازیه
از شوهرش که تریا*کیه
واسه الباقیش حیف
کلمه کم میاره
اتوبوس های تاخیری
جاده هایی که ارضا نمیشن
آدما عاشق رسیدنن
مقصدهاشون تو
چشم جا نمیشن
دستاش کلفته
زمخته
زبره
اما نگاهشه به نرمی ترمه
اسمش عبّاسه
افغانه
گچ کاره
انقد کشیدن
رو رویاهاش ماله
که حالا دیگه
خودش اوستا بّنائه
اما بنا نیست بنایی
بنا شه براش حیف
که غربت خرابه و کاخ نداره
تو عصر چپاول منابع
تقارن خلایق
تنازع بقائه
تکامل ضوابط
همش از جلو چشاش رد
قفسش گنده س
اما خونشونه حصارک
دلش تنگ کوچه های کابله
وقتی همه اونجایی
که میگیرن کابله
میگه هممونیم گدای شاه
بلیط تو دستش
میره پابوس امام رضا
اتوبوس های تاخیری
جاده هایی که ارضا نمیشن
آدما عاشق رسیدنن
مقصدهاشون تو
چشم جا نمیشن
دیدی دل ترمینالا
چقد از آدما پره؟
یادته پدر چشم میذاشتی
تا بچّه‌ت یه
کنجی جا بخوره؟
جا خوردم
غافلگیر
کجام؟
کنج سه ضلع دنیام
تو زاویه‌م
رصد میکنم
با دل گنجشک
چشم عقاب
ترمیناله ترمیناله
ترمینال چه سرّی داره
غم و شادی ها مسافرن
اینجا خود واقعیته لایه لایه
یه کتابه
که بی نهایت صفحه‌س
اما دریغ
از یه قصّه از سفر
یه مقیاس کوچیک تر از
وطن
اتوبوس های تاخیری
جاده هایی که ارضا نمیشن
آدما عاشق رسیدنن
مقصدهاشون تو
چشم جا نمیشن
میگن هر سفر
شروع یه آغازه
پس چرا به
ترمینالا میگیم پایانه؟
یکی میخری؟ آدامسه
اینم عین سفره
مزش کنم
مزش میپره
درد زده به استخون قلم
مسافرم تو جستجوی سفر
بی جهته پرس و جوی جهت
من از زمان یا زمان از من
کدوم بگذره که تباه نشم؟
از اون مادر پیر تر و
از اون سرباز سرباز ترم
سینه‌ی همه‌ی ما ترمیناله
خالی شلوغ پر از دود
شاید تصویر تو از خونه‌س
که داره پخش میشه
از این بلندگو
اتوبوس های تاخیری
جاده هایی که ارضا نمیشن
آدما عاشق رسیدنن
مقصدهاشون تو
چشم جا نمیشن
رُخ
ترمینال جنوب
