گریه کردم گریه کردم واسه اون
که همیشه میگفت خم به ابرو نیار
تنها ماندم تنها موندم با صدای
یه ساعته رد شده از رو قرار
میبینم باز تویه دفتر ورقایی که
اسم تو روشه و اشکای من
باید عادت کنم انگار به یه کوچه ی خلوتو
گریه و پرسه زدن
دیگه هر جوری خواستی
با هر کسی خواستی بگرد
شاید این همه خواستنه من تو رو دل زده کرد
منم اونکه دلش پره غصه و حسرتو درد
ولی تا دمه در تو رو با خوشی بدرقه کرد
نگو هر چی میگفتی فقط واسه دلخوشی بود
میدونستی که این دله ساده نمیگذره زود
واسه ثانیه ثانیه هایی که رفت پیشه تو
تو رو بخشیدم از خودم اما نمیگذرمو
گریه کردم گریه کردم واسه اون که
همیشه میگفت خم به ابرو نیار
تنها ماندم تنها موندم با صدای
یه ساعته رد شده از رو قرار
میبینم باز تویه دفتر ورقایی که
اسم تو روشه و اشکای من
باید عادت کنم انگار به یه کوچه ی خلوتو
گریه و پرسه زدن


رضا ملک زاده
گریه کردم