آفتابا چه خبر
این همه راه آمده‌ای
که به این خاک غریبی برسی
ارغوانم را دیدی سر راه
مثل من پیر شده ست
چه به او گفتی
او با تو چه گفت
نه چرا می‌پرسم
ارغوان خاموش است

دو واره آسمانه دیل پورابو
دوباره دل آسمان پر شد

سیه ابرانه جیر مهتاب کورابو
مهتاب پشت ابر‌های سیاه کور شد

ستاره دانه دانه رو بیگیفته
ستاره‌ها دانه به دانه از من روی گرفتند

ستاره دانه دانه رو بیگیفته
ستاره‌ها دانه به دانه از من روی گرفتند

عجب ایمشب بساط غم جورا بو
امشب بساط غم چه عجیب جور شده است

دیرگاهی‌ست که او خاموش است
آشنایانِ زبانش همه رفتند
ارغوان ویران است
هر دومان ویرانیم


رضا بهرام
پس از باران