آخر یک نفر خسته و تنها ماند
آخر بغض من پیش دلت جا ماند
بی تو آدم سابق نشدم
من دگر عاشق نشدم
بردی هوای مرا
حیف که ماجرای هم نشدیم
ما برای هم نشدیم
بردی تو جان مرا
پر پر کردم گل باغ غرورم را
تا در دستان تو باشد دل تنها
چنان کشتی دل غرق نگاهت شد
که رفت از یاد من غم های این دنیا
پر پر کردم گل باغ غرورم را
تا در دستان تو باشد دل تنها
چنان کشتی دل غرق نگاهت شد
که رفت از یاد من غم های این دنیا
به تقاص کدام کار من
شده است غم تو یار من؟
چه خزان بدی، بهار من!
نکند ببری از یادم!
چه کنم ندهی بر بادم؟
گر تو نرسی به فریادم
پر پر کردم گل باغ غرورم را
تا در دستان تو باشد دل تنها
چنان کشتی دل غرق نگاهت شد
که رفت از یاد من غم های این دنیا
پر پر کردم گل باغ غرورم را
تا در دستان تو باشد دل تنها
چنان کشتی دل غرق نگاهت شد
که رفت از یاد من غم های این دنیا


رضا بهرام
آدم سابق