قطع کن گوشی و راحت بخواب
میخوای بری که منو دیگه ندی عذاب
چرا نشد دل ببندم به آدمی که صاف و سادست یه آدم بی نقاب
یه روز خوبی یه هفته داغون
عمر خندت مثل عمر دونه های برفه
قطع میکنی گوشی و میفهمم چرا
چون شنیدن حرفام ‌است نمی صرفه
منم و هزار تا سوال بی جواب
منم و این حال بد تو راحت بخواب
تویی اون که حرفام و به دل میگیره
جای اینکه حرف بزنه طفره میره
نمیخوای شب های آروم تو
با فکر به حرفای من پر کنی
میتونی بفهمی منو اگه
خودتو جای من تصور کنی



رها
راحت بخواب