من نگویم که مرا از قفس آزاد کنید
قفسم برده به باغی و دلم شاد کنید

فصل گل میگذرد همنفسان بهر خدا
بنشینید به باغی و مرا یاد کنید

یاد از این مرغ گرفتار کنید ای مرغان
چون تماشای گل لاله و شمشاد کنید

هر که دارد زشما مرغ اسیری به قفس
برده در باغ و به یاد منش آزاد کنید

بیستون بر سر راه است مباد از شیرین
سخنی گفته و غمگین دل فرهاد کنید

شمع اگر کشته شد از باد مدارید عجب
یاد پروانه هستی‌ شده بر باد کنید


پیوند
دلم شاد کنید