هستی من بودی
وقتی كه حست رو
بی حوصله كشتم

میدیدمت اما
تو آینه هایی كه
گذشته بود پشتم


بی عاطفه دیدم
بی روشنی ، تاریك
از دور یا نزدیك


من شاه كیش و مات
تو بازی چشمات
باختم به هر رویات


تو اوج احساسی
با بغض دریاوار
حسرت هر روزه
تو خواب من بیدار
تو اوج احساسی
با بغض دریاوار
حسرت هر روزه
تو خواب من بیدار

تنهاترین دلگیر
زندونی هم خواب
با بوسه های تو
با چهره مهتاب

من قفل مغرورم
پوسیده و كهنه
مینای سرد ماه
رو ساكت بیشه


تنها تر از اونم
كه با تو هم پا شم
مثل یه برج عاج
تو اوج میپاشم

محكوم تنهایی
تو بغض این زندون
معصوم بی روزن
زنده ولی بی جون

تو آخرین امید
تو اولین عشقی
من اولین ساحل
من آخرین كشتی

تو اوج احساسی
با بغض دریاوار
حسرت هر روزه
تو خواب من بیدار
تو اوج احساسی
با بغض دریاوار
حسرت هر روزه
تو خواب من بیدار



ندا
محكوم تنهایی