معشوق من! این نامه را شاید نخوانی
تا حال و روزم را به دور از خود ندانی
اما خیالت تخت حالم خوبِ خوب است
مخصوصا این لحظه که جمعه است و غروب است
امروز اتاقم را به شکلی تازه چیدم
از آن فضای شاعرانه دل بریدم
آن نامه‌های خط خطی را ریختم دور
آن شعرهای لعنتی را ریختم دور
شبها از این پس زود میخوابد اتاقم
تا فکر تو دیگر نیاید هی سراغم
دیگر نباید فال حافظ هم بگیرم
حتی اگر از درد تنهایی بمیرم
دلتنگی‌ام را زنده زنده خاک کردم
عکس تو را از خاطراتم پاک کردم
من عید را کنج اتاقم گریه کردم
ای کاش چاهی داشتم هم عمق دردم
اوضاع من این است، خب! تو رو به راهی
آیا به یاد من میافتی گاه گاهی؟
باید به یاد من بیفتی رسمش این نیست
اندازه من عاشقی روی زمین نیست
معشوق من! این نامه را باید بخوانی
تا حال و روزم را به دور از خود بدانی


میدیا فرج نژاد و صبا
نامه