ورس یک

بگو چی میدونی از لفظ نداری که با خنده بم میگی حل میشه نزاریم
رومون بزاره منفی تاثیر اخه
اخه میدونی ما منفی هستیم حتی
حتی وقتی داشی مثبت میبینیم پشت کار محکم میشینیم
پیش میریم بن بست میبینیمو خسته میشی باز
یه دعا به خدا بسته میشه باز حسه خوبیه
که یه چی هست که بهت نزدیکه ولی اسمه دوریه
حسه خــوبیه

دنبالِ یکی بشه حرفتو بزنی بهشت جایی دیگست ایجا دنیا حقه توء همین
بشه روزات انقد بد که نشه حدسشو بزنی فردا قراره چی بشی اگه امروزتو ندید
بگیریم راه سخته ناهمواری باید پیش بریم با همکاری باید
این دردارو به دوش بکشیم ماها به این حمالی عادت داریم

شاید راهه شما راسته و راه من چپه
کاره شما درسته کار من رپه
خوابه شما لالاییه ماله من کپه
ولــی فـــــــکــــر

ماها روی جلدشیم شما صد صفحه بعدش
فلسفه ماها صفصته گرش
دنیا باهاش درگیره تنش طبیعیه آره حل میشه تهش ولی

شرمنده ی خونواده که هرچی اونا خواستن ما شدیم برعکس چه بد
روزگار به ما هر دفعه رخ داد و ما دیدم چقد بد عکسه اه
هر روز آره شرمنده تر تو فکر روحیم و دربنده تن منم
یکی از اونا که داستان دارن دردارو کشیدنُ بازتاب دادن

چشم تو چشم عمق زمونه نجنبی میبینی که عمره حرومه
کیه که قدره عمرُ ندونه

رُک بگو چی میدونی بگو
بگو چی میدونی بگو
بگو چی میدونی بگو
بگو چی میدونی

ورس دو

کلی دست بالای دست هست پسرم کلی درسو بحث هست که با حرف من بزنم
از سر به قلم میرسه واژه ها همه هم دستِ منن و دست ها از جیب بیرون واسه من کف بزنن
واسه استعداده نابش احترام به چالش واسه ابتکار تو راهش که داده اعتبار به کارش کنه افتخار به حالش
آه آره متــریک

صد تا راه هست ولی یکیش ابریشم مسیرمو نگا چطور یکه شهر میشم
گاهی شر میشم ولی دلی درویشم ماها اهلی شدیم که اینا وحشی شن

وقت تلف گاهی واسه حالم برنامه هدف باشه واسه کارم
دلیلشو بزار پا ضریب هوشم که حتی بدِ خوبه با من

اول خر بشیم که قانع بشی بعد کلمه کلتِ ماشه کشید
هر ارزویی داری تو سرت بساز اون شخص
قراره ماها بشیم میدونی
کمبود که خب زیاد داشتم ولی برداشتم خوب چون از تخمم کاشتم
دوسش داشتم رپ و حرفشو طعم تلخشو راه سختشو این که برم جلو و ببینم درا بسته شد و
بدوام فکر پرواز باشم بخورم زمین و هر بار پاشم
ورزیده ترم قله رو میبینم و لرزیده تنم
میرسم بهش
حالا تو میتونی همراش باشی میتونی بد بام باشی

رفتار ردم نتیجه فکرای تو سر واسه ماها نرسیدن اغراقه پسر