باران بزند اشک ببارد...
تو نباشی...؟!
هر خش خش برگ شعر بخواند...
تو نباشی...؟!
شاه بیت غزل قافیه خواهد...
تو نباشی...؟!
دل قطعه ی پایان بنوازد...
تو نباشی...؟!
در قمار طوفانی پاییز و درختان...
جنگل تن سبز خود ببازد...
تو نباشی...؟!
در ظلمت طولانی و سرد شب یلدا...
غم کنج گلو بغض بکارد...
تو نباشی...؟!
بی رحم ترین آذر تاریخ رقم خورد...
دی ماه شود ؛ حزن بماند...
تو نباشی...؟!
باران زد و تنهایی ما بیش شد از پیش...
آخر تو بگو ، برف ببارد...
تو نباشی...؟!
این آدمک یخ زده در سوز زمستان...
یک گرمی عشق از که بخواهد...
تو نباشی...؟!

مهدی نکوئیان - قطعه ی پایانی (یلدا)