چند وقتی ست که آرامش جانم شده ای
یک نفر بودی و انگار جهانم شده ای

آمدی در غزلم بی خبر آغاز شدی
مثل آن بارش یکباره اهواز شدی

محو تو میشوم و از سر دلدادگی ام
سخت درگیر توام با همه سادگی ام

موج افتاده در آن تیره ی موهای تو آه
شده تشبیه لطیفِ تو و دریای سیاه

چال هر گونه ی تو مثل دوتا حبه قند
جان من عاشق لبخند توام باز بخند

چند وقتیست که خوشحالی احوال منی
یک نفر مال خودت،قدِ جهان مال منی

با نگاه تو همه عالم ازانم شده است
صوتِ نزدیک غروبِ تو اذانم شده است

من شمالم تو جنوبی و شدم از تو جدا
نقشه را از وسطش تا بکند کاش خدا

بارها مشکی چشمان تو در خواب من است
برق هر مردمک چشم تو مهتاب من است

چشم من برکه و تصویر رخت ماهی من
آه اسمت شده تکرار شبانگاهی من

چال هر گونه ی تو مثل دوتا حبه ی قند
جانِ من عاشق لبخند توام باز بخند

چند وقتیست که خوشحالی احوال منی
یک نفر مال خودت قدِ جهان مال منی



مهدی نکوئیان
چال گونه تو