دوباره پنجره بازه و بازم باد پاییزی توی پرده پیچیده
آلبوم عکسامون رو به رومه و همه ی خونه بوی عطرتو می ده
چاییِ تلخِ غروب جمعه و بغضِ حجله ای که توش دیگه عروسی نیست
اشکامو چرا باید پنهون کنم وقتی هیچیِ ما دوتا خصوصی نیست
با تو مثل یه پرده درگیرم تو بی قراریِ باد
مثل عصرای جمعه دلگیرم تو بغضِ جاریِ باد
بی تو عکسِ یه فاجعه م،شایدکسی نگام نکنه
بی تو تلخم مثل همین چایی که از دهن افتاد
آره وقتی نیستی بی قراره ساعتی که داره
این پا اون پا می کنه هنوز و غرقِ انتظاره
باورم نمی شه واسه ی همیشه
جوری از شبم بری که بغض من همیشگی شه
نیستی و هنوزم اینه حال و روزم
خونه بعدِ تو سرده من اما تو تبت می سوزم