حرفاتو يادت رفت ميگفتي ميتوني
عاشق بشي اما ديدي نميتوني
مثل همه مردم هيچ اعتباري به
حرفاي زيبات نيس عشقي توو چشمات نيس
من بعد از اين تنهاترين آدم اين دنيا ميشم
تقدير من همينه كه بي عشق و بي رؤيا بشم
بايد برم يه جايي كه كسي صدامو نشنوه
يه جايي كه كسي صداي گريه هامو نشوه
تو حاضري واسه خودت بشكني دنياي منو
حاضري واسه خنده هات ببيني اشكاي منو
بي ادعا بي صدا بدون هيچ صحبتي
بايد برم تموم بشه اين عشق پوچ لعنتي
چجوري نبود تو رو باور كنم
چجوري ميشه ميشه بدون تو سر كنم
سخته برام عذابه كه همه گلاتو پرپر كنم
حيف چقدر خوش بودم باهات
پيشت بودم توي بدترين روزا
حيف تازه فهميدم اينو من نداشتم جايي توي خنده هات
من بعد از اين