امیدم را مگیر از من
خدایا خدایا خدایا
دل تنگ مرا مشكن
خدایا خدایا خدایا
من دور از آشیانم
سر به آسمانم بی نصیب و خسته
ماندم جدا ز یاران
از بلای طوفان بال من شكسته
امیدم را مگیر از من
خدایا خدایا خدایا
دل تنگ مرا مشكن
خدایا خدایا خدایا

از حریر دلم رفته رنگ هوس
روز و شب به كه گویم در درون قفس
آه در درون قفس
وه كه دست قضا
بسته بال مرا
روز و شب ز گلویم ناله خیزد و بس

آه ناله خیزد و بس
میزنم فریاد هرچه باداباد
وای از این طوفان وای از این بیداد
آه وای از این بیداد
میزنم فریاد هرچه باداباد
وای از این طوفان وای از این بیداد
آه وای از این بیداد
امیدم را مگیر از من
خدایا خدایا خدایا
دل تنگ مرا مشكن
خدایا خدایا خدایا
من دور از آشیانم
سر به آسمانم بی نصیب و خسته
ماندم جدا ز یاران
از بلای طوفان بال من شكسته

از حریر دلم رفته رنگ هوس
درد خود به كه گویم در درون قفس
آه در درون قفس
وه كه دست قضا بسته بال مرا
روز و شب ز گلویم ناله خیزد و بس

آه ناله خیزد و بس
میزنم فریاد هرچه باداباد
وای از این طوفان وای از این بیداد
آه وای از این بیداد
وای از این بیداد آه وای از این بیداد