اینجا غروبه نازنین
دنیا دروغه نازنین
تو شهر غربت زندگی
چه بی فروغه نازنین
رنگین کمونه آسمون، قناریهای بی زبون
لحظه ی سخت رفتنه، از عاشقی دل کندنه
پرنده های بی وطن
همه اسیرن مثل من
صدای خوندن ندارن
وقتی که تنهایی میاد
ستاره ای در نمیاد
امید موندن ندارم
خسته شدم از این روزای بی کسی
ای هم صدا پس کی به دادم میرسی
تو غربته شهر فرنگه کاغذی
مرگم رسید، پس کی به دادم میرسی
پرنده های بی وطن
همه اسیرن مثل من
صدای خوندن ندارن
وقتی که تنهایی میاد
ستاره ای در نمیاد
امید موندن ندارم
شهر من اون شهر دیگه است
ستاره هاش رنگ دیگه است
خورشید و ماهش آشناست
اونجا یک دنیای دیگه است
منصور
نازنین
