Sezavar

تو را مگر بغیر از عشق
میشد خطاب کرد و دید
مرا چگونه می شود
جدا از آغوش تو دید

مرا عذاب کن ببین
چگونه بنده می شوم
به مرگ عادتم بده
دوباره زنده می شوم

دلم سزاوار غمی ست
که با تو تکرار شد و بس
که در درون چشم تو
به شوق می رسد سپس

به بوسه ختم می شود
بدون لحظه ای جدال
ببین چگونه می رسم
به تو به رویای محال