تمامِ این اتاق رو...پُر می کنم از عکس هات
یا پایِ حرفایِ توئم...یا حـــرف می زنم برات
وابسته ی بطری ام و...یه مستِ افراطی شدم
من منطقی بودم ولی...حــالا خیــالاتــی شدم
توو پرتگاهِ دلهــره...توو ساعتِ شکست و درد
هیچکی صدامُ نشِنید...هیچکی بهم کمک نکرد
حتی تویی که مدعـــی بودی که درکم می کنی
دیدم چه جوری بی خبر، می ری و ترکم می کنی!
انقدر نزدیکم شدی...که عطرتُ بو می کشم
تو کاری کردی که منِ... تنها تنهاتــــر بشم
باید فراموشت کنم...باید مسلط شم به من
خـودم رو پیدا بکنم...تا خاطـــرات ولم کنن
توو پرتگاهِ دلهــره...توو ساعتِ شکست و درد
هیچکی صدامُ نشِنید...هیچکی بهم کمک نکرد
حتی تویی که مدعـــی بودی که درکم می کنی
دیدم چه جوری بی خبر، می ری و ترکم می کنی!
