یه حادثه ! پیش میاد میبینی چه ساده دل
دادی همه چی تو، به پای حس ِت
نیازی نداری به واسطه
یه رابطه می‌ریزد بهم
دنیا رو دادی به خاطرش آخه
فکر کنم الان یه ساله که
کنارت نداریش ولی انگار هنوز کنارته
خیالاتی شدی!
دائم داری حرف میزنی ولی نمیدونی باخودت
نگرانی همش!
هرکی میاد پس میزنی چیکار کردی باخودت؟
همه چی بی مزه اس
میدونم اما میخندی تا صبح
میندازی تاسُ
میچرخه ناز
خوشحالت میکنه این صحنه باز
اگه اینجاییم تو دل نداشتیم پروا از هیچ
همیشه ما امروزُ قربانیِ فردا کردیم
نمی‌زنیم از پرواز حرفی
توی خیال پوچش یه حسِ ممتد
روی دیوار کوچه نوشته بن بست
بهشت یه نقطه اس
جدی ام روکار قفل
حیف نی پس توپاک مُرد
کلی حرف نگفته مونده
هی میگن کوتاش کن
ولی نمیتونه آرش ساکت بشینه
چون ممکنه خوابت بگیره
هیچکی هیچی یادت نمیده
میخوام چندتا چیزِ جالب بگی بگم
بدم میاد از نطقِ بیخود
ولی اگه میبینی تو مطلبی توش
پس نده بهش سرسری گوش
پشت هر کلمه نکته ای بود
جای طنز و جُک بگین کل حرفُ رُک
ببین
من اون مغز آکبندُ میبرم به نقطه ای دور
بگو دوباره یه، دو، سه
استارت بزن، به جاده ها بسپُر دل
اگه پشتکار داری برو کافیه
دعای مادرت اسکورتت
خوب یا بد، روز یا شب، موند یا رفت
زندگی اینه پُر ِ دوخت و دوز پس
دیر و زود داره ولی سوخت و سوز نه
اگه اینجاییم تو دل نداشتیم پروا از هیچ
همیشه ما امروزُ قربانیِ فردا کردیم
نمی‌زنیم از پرواز حرفی
توی خیال پوچش یه حسِ ممتد
روی دیوار کوچه نوشته بن بست
بهشت یه نقطه اس
