از تو دور افتادم
چون ماهى از آب
نه خورشید مى تابه
نه نور مهتاب
بى تو برگی زردم
در فصل پاییز
بى تو اى جان دارم
عمرى غم انگیز
هرگز ندیدم من
شادى از دنیا
همخانه شد با من
دنیاى غمها
رفتى و، در هجرت
دل لاله گون شد
كاخ رویاهایم
چه سر نگون شد
این قلب پُر حسرت
چه خواهد كرد بى تو
هر روز دردو رنجم
فزاید بى تو
تو اى جانم بازا
اى جانانم بازا
بى تو پُر از دردم
ای درمانم بازا
