دیگه حتی آسمونم با دلم راه نمیاد
دیگه بارونم واسه این دل تنها نمیاد
دل من شکسته مثل دل تشنه ی کویر
گرد و خاک روزگارو بیا از دلم بگیر

اونکه از خیال من یه لحظه بیرون نمیره خود تویی
بغضی که با خاطره راه گلومو میگیره خود تویی
حالا که ندارمت واسه ی کی ببارم
وقتی نیستی سرمو رو دوش کی بذارم
حالا که ندارمت زندگیم رفته به باد
دیگه حتی سایمم کنار من راه نمیاد

عکس یه جاده نشسته میون قاب چشمات
به کی میسپاری منو میون خستگیام
به کی میسپاری منو میون خستگیام
به کی میسپاری منو میون خستگیام..
حالا که ندارمت واسه ی کی ببارم
وقتی نیستی سرمو رو دوش کی بذارم
حالا که ندارمت زندگیم رفته به باد
دیگه حتی سایمم کنارمن راه نمیاد
حالا که ندارمت واسه ی کی ببارم
وقتی نیستی سرمو رو دوش کی بذارم
حالا که ندارمت زندگیم رفته به باد
دیگه حتی سایمم کنارمن راه نمیاد