نه فرشته ام نه شیطان، کی ام و چی ام؟ همینم
نه ز بادم و نه زآتش که نواده ی زمينم
منم و چراغ خردی که بميرد از نسيمی
نه سپيده دم به دستم نه ستاره بر جبينم
منم و ردای تنگی که به جز «من» اش نگنجد
نه فلک بر آستانم، نه خدا در آستينم
نه حقِ حقم، نه ناحق، نه بدم، نه خوب مطلق
سيه و سپيدم :ابلق ٬ که به نيک و بد عجينم
تبِ بوسه ايم از آن لب به غنيمت است امشب
که نه آگهم که فردا چه نشسته در کمينم
منم و ردای تنگی که به جز «من» اش نگنجد
نه فلک بر آستانم، نه خدا در آستينم
نزنم نمک به زخمی که هميشگی ست، باری
که نه خسته ی نخستين، نه خراب آخرينم
نه فرشته ام نه شیطان ..