ای همدم روزگار چونی بی من؟
ای مونس و غمگسار چونی بی من؟
من با رخ چون خزان زردم بی تو.،
تو با رخ چون بهار چونی بی من؟
ای زندگی تن و توانم همه تو ، جانی ...
ای دل و جانم همه تو
تو هستی من شدی از آنی همه من،
من نیست شدم در تو از آنم همه تو
ای همدم روزگار چونی بی من؟
ای مونس و غمگسار چونی بی من؟
من با رخ چون خزان زردم بی تو،
تو با رخ چون بهار چونی بی من؟
عشقت به دلم درآمد و شاد برفت،
باز آمد و رخت خویش بنهاد برفت
گفتم به تکلف دو سه روزی بنشین،
بنشست و کنون رفتنش از یاد برفت
ای همدم روزگار چونی بی من؟
ای مونس و غمگسار چونی بی من؟
من با رخ چون خزان زردم بی تو،
تو با رخ چون بهار چونی بی من؟
ای در دل من میل تمنا همه تو،
اندر سر من مایه سودا همه تو
هر چند به روزگار بر می نگرم ،
امروز همه تویی امروز همه تویی فردا همه تو
ای همدم روزگار چونی بی من؟
ای مونس و غمگسار چونی بی من؟
من با رخ چون خزان زردم بی تو،
تو با رخ چون بهار چونی بی من؟