دلم آشفته ی آن مايه ی ناز است هنوز
مرغ پرسوخته در پنجه ی باز است هنوز

جان به لب آمد و لب برلب جانان نرسيد
دل به جان آمد و او برسر ناز است هنوز

گرچه بيگانه زخود گشتم و ديوانه زعشق
يار عاشق كش و بيگانه نواز است هنوز

خاك گرديدم و بر آتش من آب نزد
غافل از حسرت ارباب نياز است هنوز

گرچه هر لحظه مدد مي دهدم چشم پرآب
دل سودا زده در سوز و گداز است هنوز

همه خفتند بغیر از من و پروانه و شمع
قصه ی ما دو سه ديوانه دراز است هنوز