Benmay Rokh

بنمای رخ که باغ و گلستانم آرزوست
بگشای لب که قند فراوانم آرزوست

گفتی ز ناز بیش مرنجان مرا، برو
آن گفتنت که بیش مرنجانم آرزوست

زین همرهان سست عناصر دلم گرفت
شیر خدا و رستم دستانم آرزوست

یک دست جام باده و یک دست زلف یار
رقصی چنین میانه میدانم آرزوست