یه فنجونِ قهوه
یه امید تازه
که نقش نگاتو
تو فالم بسازه

همه تلخیا رو
با عشق سرکشیدم
ولی حیف که بازم
به بی تو رسیدم

فرقی نداره
اگه دوباره
دنیا به چشمام
بارون بیاره
یا از دل ابر
غصه بباره
تویی که هیچ وقت
پایان نداره
توی هر فالو
توی خیالو
حتی تو عمق
فرض محالو
اینجا و هرجا
حتی تو رویا
پیت میگردم
تا ته دنیا

دوباره یه فال و
یه فنجون دیگه
یه روز اخر این فال
یه اسم از تو میگه

یه روز آخر این فال
تو رو میرسونه
به دستای سردم
بی عذر و بهونه