یادته دست نوازش میکشیدی رو سرم
دلم اروم میگرفت وقتی میگفتی پسرم
یادته تا میدیدی که تو نگام یه غصه دارم
میگرفتی دستمو میگفتی ای دار و ندارم
یادته وقتی که میخوندم منو نگاه میکردی
زیر لب تو هم میخوندی و منو دعا میکردی
پدرم کاشکی تو بودی و برات بازم میخوندم
باورم نمیشع رفتی پدرم کوه امیدم
این روزا وقتی دلم تنگ میشه واسه اون نگات
چشمامو میبندمو افسرده میمیرم برات
خاطراتت داره این قلبمو از جا میکنه
دل آزارده من چجوری طاقت بیاره
کاش میشد یه بار دیگه
تو رو به اغوش بگیرم
رگ دستاتو بگیرم
دوباره جون بگیرم
بازم از خدا بخوا
به حال خود نشیم رها
مثل اون روزا که بودی
رو به درگاه خدا


فرهاد فرد
پدرم