سناریو رو به رومه منم قفل
همیشه نیست تو قصه مثل منم خل
سرم پر شد از نو پرم نو
بلند شد ازت جوک تو دستا دارم فقط حکم
رو به رومه منم زل میزنم
اگه ردم خوب اینم من
اگه غوله تو گلومه
همه چی شروع شد از اونجا که جا زدم
تا دیقه دیقه مغز و بار زدم کجام اصلا
ته چاله های عمیق مخم
انقدرم دیدم که نگه کسی شبیمه
کلا هر ور هم میرم میگن که یارو عجیبه پرم از دمم
میچرخه زندگانی سلیقه خودم
اسمونتون و نمیشناسم حتی
نور و کبودیشو نمیبینم حتی اگه
گوشاشون و بپرونم از خواب
فکرشون و نمیتونم از حالتش درارم
مردم تو شهرم پرت شدن دور از من
هر طورم بود از قبل میچرخن جلوم
رو تختم ولو
میبینم اون که رو به رومه کلی حرف زد یهو میپرم
میفهمم گذشته بحث از یه عمر و کرم
دور از خونم دسته پر تو لجن
بود از روز اول یه سل تو سرمم
روم از اون اول ژکوند
لحظه عین روز میگذره هوا خوبه
میشکنه بعد اسونه
میپره بعد به سوی اوج
اون میگه پشت من میمونه
حتی عقربش یجور میچرخه
هر طرف برونه اون
تو اینه چشم و دوخت میفهمه
هرجا بوده بیشترش از ما دوره
اما خوبه چون
خاطرات پشت سر بدرود
از منم بذار یه قاب عکس اونجا میرم که نور هست

از اول نمیخواستم اینجا بمونم
از اول نمیخواستم اینجا بمونم

اون و نخواستم از اولم
کنترل کامل تو دستمه
کشیدم گذشتمو اتیش و
تو مسیر میمونم با دفترم
میرونم و میرونم و
بی روحمو بی روحمو
نرم عقب میمونمو
خودم اینو میدونم تا یجا کوک شم
الان تو کلم اینه ها درخت کینه هام
تو درندشته بی نقاب زیر پامه
مثل یه لکه تیره لا فلشه دسته خیره
بعد به نقشه سمت سیبه راه میره باز
نمیدونن حرف فتح کشکه
لش میخندم هرطورم شه تش
میبندم حد و جو و مرز مغز و
مثله ثروته محضه یه لحظه
بسته گیجه لال نمیشه باز تو ریشه هاش
تو ریه هاش عقده دود پر سکوت کن
با خودمم جنگ کردم سهمم غروب شد
تو جنگل غروب گم