دام چشمات، كام عشق و
از دلم آسون میگیره
توی گرمای تابستون
تو بخوای بارون میگیره

برق چشمات خونه زاده
آینه بندونه نگاهت
منو خوابم میكنه باز
سرمه ی چشم سیاهت

قرص ماه كامل
عاشق كش عادل
هم به داد من میرسی
هم به داد این دل

مثِ مستی یكریز
خوش رنگی پاییز
خواب دم صبحی
دلچسب و دل انگیز

از خدامه كه منو
مثِ سابق بپذیری
حتی شوخیشم بده
دیگه هرگز نگو میری
تو خود باغ بهشتی
تو همون شاخه ی بیدی