Fasle Bigharari

دست منو راحت بگیر
که فصل بی قراریه
حافظه های ما پُر از
پیام اضطراریه
عکسی که از ما میگیرن
با دوربینِ شکاریه
اینم برای هر دومون
یه عکس یادگاریه

به لطف این شکنجه ها
سکوت ما صدا نشد
درست به پای سفره ها
نماز که قضا نشد
یه عمر ِ روی پوستمون
گریه رو تاول میکنن
جدولای خیابونُ
با خون ِ ما حل میکنن

توو این همه عذاب و درد
بذار بمونه فاصله
از رگ ِ جاده یه روزی
می پاشه خون ِ فاصله

صدای خاطراتمون
هنوز توی گوش ِ منه
تو حسرتت این زخمی که وا مونده آغوش منه