ایران نگاه کن این جنگل است
که ناباورانه می روید
بعد از حریق های پیاپی
ایران نگاه کن

جنگل هنوز پر ز تپش ایستاده است
با گیسوانی درهم و رنگین
با دست های از جوانه و از گل
ایران نگاه کن نگاه کن نگاه

ایران نگاه کن دامان خاک جنگل
آنک هزار دانه شکفته
اینک هزار مشت فشرده
من عاشقانه رویش این نسل تازه را
در واژه واژه شعر و ترانه ام تصویر می کنم

من مرگ را به ترس
ترس را به خشم
خشم را به عشق سپردم
عشق راکنون با خود میان دریای جنگل بردم

من در کنار یاران
فریاد با هزاران
ایران نگاه کن...ایران نگاه کن...ایران نگاه کــن