من با خیالت دلخوشم
از خواب بیدارم مکن
محروم از رویای خود
در این شبِ تارم مکن

در عشق تو دیوانه ام
با خویش هم بیگانه ام
از این که هستم بیشتر
دیگر گرفتارم مکن

من بی تو یعنی مردگی
آوارگی، سر خوردگی
مانند برجی بی رمغ
بر خویش آوارم مکن

باید فراموشت کنم
یا رو به آغوشت کنم
بین دو راهی باز هم
گمراه و ناچارم مکن

با اخم های نا به جا
هر لحظه هر دم هر کجا
اینقدر تشویشم مده
اینقدر آزارم مکن

رویای شیرین مرا
با تلخ کامی زهر کن
با خشم ویرانم کن
با چشم انکارم مکن

در این شب بی خانگی
با تکیه بر دیووانگی
سر میکنم با زندگی
ای عشق هوشیارم مکن

من با خیالت دلخوشم
از خواب بیدارم مکن
محروم از رویای خود
در این شبِ تارم مکن