تو اونجایی و من اینجا
چقدر از همدیگه دوریم
یه جورایی به تن دادن
به این تقدیر مجبوریم
چه غمگین بود صدای پات
دمِ رفتن ازاین خونه
تو رفتی و غمِ چشمات
بامن هرلحظه می مونه
خیالت با منه دائم
دلم با یادِ تو قرصه
بازم خوبه که \"تنهایی\"
میاد حالم رو می پرسه
همه روزا و شبهامون
خلاصه میشه توو تکرار
به غم می گم دیگه بسه
برو دست از دلم بردار
دارم آشفته تر می شم
من از شب گریه و یادت
دلم با فاصله جور نیست
چقدر این خونه می خوادت
نمی دونم کی دستاتو
از این دستام جداکرده
توو فالم اومده اونی
که رفته بر نمی گرده
تو اونجایی و من اینجا
کی خواست اینجوری تنهاشیم؟
نمی دونم شاید فردا
کنارِ همدیگه باشیم


سیروس سلیمی
فاصله