مرو ای یار مرو ای یار مرو ای یار مرو
چنان عاشقم که طوفانی ام
من آماده ام تا بسوزانی ام
مپرس حال مرا که بارانی ام
نه میخواهی ام نه مدیانی ام
تهران و پاییز را این شهر غم انگیز را
چگونه سر کنم
من از تماشایت هوای رویات
کجا سفر کنم
مرو ای یار مرو ای یار مرو ای یار مرو
مرو ای یار مرو ای یار مرو ای یار مرو
درون کافه ها نشسته جای خالیت
منم به گریه پای خنده ی خیالیت
تمام کوچه های بی تو را قدم زنم
هنوز در هوای خاطرات تو منم
من از خزان دوریت
من از غم صبوریت
میمیرم مرو
مرو ای یار مرو ای یار مرو ای یار مرو
مرو ای یار مرو ای یار مرو ای یار مرو