شب از پنجره بهم زل زده
بمون ماه من پناهم بده

پناهم بده که بارون میاد
که پرپر میشم تو دستای باد

نترس از من و غروب نگام
یه کبریت بکش رو تاریکیام
رو تاریکیام رو تاریکیام

بهم شک نکن اگرچه گمم
پناهم بده گل گندمم

تو این لحظه ای که ماتیم بهم
من از تلخی تو ناراحتم

بگو چی شده که همراهمی
تو هم مثل من کمی مبهمی

پناهم بده اگه بی کسم
که از عمق شب به تو می رسم

پناهم بده که ناباورم
مگه میشه که ازت بگذرم
بگذرم
ازت بگذرم

پناهم بده اگه بی کسم
که از عمق شب به تو می رسم

پناهم بده که ناباورم
مگه میشه که ازت بگذرم
پناهم بده پناهم بده
پناهم بده پناهم بده

پناهم بده

بهم شک نکن اگرچه گمم
پناهم بده گل گندمم

تو این لحظه ای که ماتیم بهم
من از تلخی تو ناراحتم

بگو چی شده که همراهمی
تو هم مثل من کمی مبهمی

پناهم بده اگه بی کسم
که از عمق شب به تو می رسم

پناهم بده که ناباورم
مگه میشه که ازت بگذرم
بگذرم
ازت بگذرم