من باهارم تو زمین
من زمینم تو درخت
من درختم تو باهار
من درختم تو باهار
نازِ انگشتای بارونِ تو باغم میکنه
میونِ جنگلا طاقم میکنه
تو بزرگی مثِ شب
اگه مهتاب باشه یا نه
تو بزرگی
مثِ شب
خودِ مهتابی تو اصلاً، خودِ مهتابی تو
مثِ برفایی تو
مثِ برفایی تو
مثِ برفایی تو
تازه آبم که بشن برفا و عُریون بشه کوه
مثِ اون قلهی مغرورِ بلندی
که به ابرای سیاهی و به بادای بدی میخندی
من باهارم تو زمین
من زمینم تو درخت
من درختم تو باهار،
نازِ انگشتای بارونِ تو باغم میکنه
میونِ جنگلا طاقم میکنه
آزاده حجت
من بهارم