ا_جاده ای در غبار گم می شد , از دلِ من قرار گم می شد _ اسبی از جنسِ آتش و طوفان , آفتابی سوار گم می شد / آسمان بی ستاره بود و کبود _ جاده غرقِ هجومِ صاعقه بود / شانه هایی نجیب می لرزید _ با سکوتی غریب می لرزید / سنگِ غربت به شیشۀ دل خورد _ دستِ فانوس در هوا پژمرد / بغضِ تلخی شکست حنجره را _ اشکِ سردی بِبست پنجره را / حادثه ماجرایِ رفتن بود _ انتظار ابتدایِ رفتن بود / خانۀ عشق سرد و خالی ماند _ شب نرفت و در آن حوالی ماند / آرزو ماند و بخت تنها رفت _ طعمِ کابوس ماند و رویا رفت / جاده ای در غبار گم می شد _ ردَ پایِ بهار گم می شد / جاده ای در غبار گم می شد _ از دلِ من قرار گم می شد / .
