Didare Akhar

یک شب آیم من دوباره
بر در کاشانه تو
می نشینم بار دیگر
روبروی خانه تو

چون بیایی میشناسم سایه ات را روی شیشه
روی ایوان میخرامی نازنین تر از همیشه

خیره میگردد ولی نا آشنا
چشم تو بر پیکر لرزان من
میکنی دیوانگی و میرود
اشک من بر گونه سوزان من

گرچه نشناسی دگر این
خسته ژولیده مو را
پیش رو میبینی اکنون
قصه سنگ و سبو را

بر تن ره مینویسم
آمدم من بار دیگر
تا بشوید هستی ام را
گریه دیدار آخر

یک شب آیم من دوباره
بر در کاشانه تو
می نشینم بار دیگر
روبروی خانه تو

چون بیایی میشناسم سایه ات را روی شیشه
روی ایوان میخرامی نازنین تر از همیشه
نازنین تر از همیشه



عارف
دیدار آخر