من اون سد قدیمی توی دره
که ارامش میده به آب و صخره
که چشم انداز زیبا و قشنگش
همه سنگینیاش رو دوش سده
من اون سدم که لرزیده تو قبلش
ترک خورده دلش از سیل و لرزش
نمیدیدن که بیدارم همیشه
فقط دیدن که رودی میره سمتش

نگات کردم نگاهم روبه راه شد
اگرچه خسته و درمونده بودم
تمومه خستگی هامم مداوا شد
تو بودی و بهت دلبسته بودم
تو ماتم کردی و من مات و مبهوت
یه دنیای جدیدی ساخته بودم
تو رفت و اومد دلبستگی هامون
تو از من بودی و من از تو بودم

من اون مردم که تو سختی صبوره
نمیخواد از چشاش اشکی بباره
فقط ارامش اون قلب پاکت
همه خستگیاشو درمیاره
تو اون رنگین کمون پشت بارون
که چشمامو نوازش میدی اسون
رو دیوار بلند قلب من تو
نشستی رنگی و خوش جلوه از نو

نگات کردم نگاهم رو به راه شد
اگرچه خسته و درمونده بودم
تمومه خستگی هامم مداوا شد
تو بودی و بهت دلبسته بودم
تو ماتم کردی و من مات و مبهوت
یه دنیای جدیدی ساخته بودم
تو رفت و اومد دلبستگی هامون
تو از من بودی و من از تو بودم



آرش قیصرخواه
سد